Ik ben Sanne
In 1976 werd ik in Alkmaar geboren, als dochter van een Indisch-Nederlandse vader en een Nederlandse moeder. Deze oorspongmix is voor mij een rijkgevulde verbeeldingsschatkist, net als de natuur. Alkmaar is lange tijd mijn standplaats geweest, maar toen ik in 2020 samen met mijn lief naar het dorp Bergen (NH) verhuisde, voelde die plek meteen als mijn landplaats. We wonen in een omgeving waar heel veel fijne dingen samenkomen – bos, duinen, strand, zee, verbinding, creatieve energie – en waar ik de ruimte in mezelf en om me heen dieper ervaar. Ruimte om te kunnen vertragen en mijn zintuigen het roer te geven, om de schatten te ontdekken die langs de randen van mijn blikveld opduiken, om waarneming en verbeelding in elkaar over te laten vloeien.
Terwijl ik dit schrijf, haakt mijn blik zich vast in het uitzicht over de weilanden. Ver kunnen kijken brengt rust in mijn systeem, terwijl mijn verbeeldingskracht feestviert in de steeds veranderende vormen, kleuren, geluiden en bewegingen door de dagen en seizoenen heen. Uitbundige bloesems, wegspringende plantenzaden, buitelende vleermuizen, laagvliegende en toeterende ganzen, een over het weiland getrokken mistdekbed, nachtelijke kikkerconcerten, indrukwekkende wolkenparades - er is altijd iets te ontdekken.
Mijn makerschap wordt gevoed door drie energiestromen die zich met elkaar vermengen: verbeeldingskrachtstroom (puur, eigen bronwater, vol opborrelende ideeën), binnenwereldstroom (vol gevoel, beleving, verlangen, dromen) en buitenwereldstroom (die via mijn zintuigen binnenkomt).
Ik volg het liefst een organische, intuïtieve route waarvan ik de bestemming nog niet helemaal weet. Ik hou van vrij creëren en schatvinden in taal en beeld. Ik hussel, schuif, knip en plak mijn woorden. Ik veeg, strijk, kras, krabbel, knip, snij, rol en stempel mijn materialen. Ik speel en experimenteer tot er iets ontstaat dat klopt met mijn gevoel: iets dat een glimlach, een grijns, een hartopzwelling, tranen in mijn ogen, wangenwarmte, ontspannen spieren of een toonladder aan buikkriebels teweegbrengt.
Voortborduren op ‘verfrassingen’ is mijn favoriete manier van creëren. Verfrassingen zijn landschappen, vormen, structuren en figuren die per verrassing opduiken in verf- en inktstromen.
Ik hou van observeren en ontdekken op de vierkante (centi)meter. In de natuur, in beelden, in kunst, in structuren en texturen. Met mijn neus erbovenop. Bewonderen en verwonderen. Hoe dingen zijn ontstaan en gemaakt; hoe organismen leven, zich gedragen en bewegen; hoe mooi, verweerd, uniek en ingenieus iets eruit kan zien. De kracht hiervan is het uitzoomen-door-inzoomen. Inzoomen en observeren vanuit verwondering en nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat ik uitzoom op de gedachtenspinsels in mijn hoofd.
Struinend door een bos vallen me altijd gezichten en wezens op in stammen, stronken, knoesten en takken. En als er geen bomen in de buurt zijn, in vlekken, schaduwen en korstmossen.
Elke plek waar stenen of edelstenen zijn, is voor mij een ware schatkamer van kleurschakeringen, vormen, structuren, dieptes, mat-, glans, ruw-, glad- en grilligheden. Ik kan betoverd raken door stenen die me naar binnen trekken in hun microlandschappen.
Ik hou van de combinatie van 'diepzeeduiken' (in beleving, voelen, oorsprong, groeiprocessen en gesprekken) en 'snorkelen in ondiep water' (met woordkunst, ideeën-pingpongs en speelkwartierluchtigheid).
